Kali sosny narešcie skinuć
svaju horkuju ssochłuju skuru…

Kali nieba vyciahnie z hleby
ŭvieś śnieh, jaki jana prahłynuła

Kali ciemra da rešty viernie
Zorkam kožny phaton śviatła…

Kali viecier pialostki-paznohci
ŭsim ramonkam vyrvie — kab viedać
chto kaho dze j kali kachaŭ

Kali litary na staronkach,
što paźbiehli ahniu ci tlenu
składuć słovy,
jakich kožny čakaŭ…

Dzie tady budzieš ty?
Dzie tady budu ja?..

Ci sustrenucca našy atamy,
našy quarki-leptony-hadrony?
Ci składziecca z ich choć malekuła
DNK, glukozy ci soli?

Ci paznajucca jany pa vodaru?
ŭspomniać koler našych vačej?
moj e-mail?
tvoj IP?
našu złość
na toje, što niemahčyma
źlić-skamiačyć u adzinaje cełaje
zhustki ciopłaj žyvoj materyji —
abo ŭrešcie zusim razjadnać,
śćerci recha naviaźlivaj pamiaci,
parvać sietku asacyjacyj
uzłamać kod iluzij-emocyj,
puścić času ešełon pad adchon…

Nie. Nie. Nie.
Nul vierahodnaśći.
Nie sustrecca nam pa-za miežami
toj naŭskoś zaštrychavanaj vobłaśći
pierasiečańnia našych (ch)maraŭ-duš.