#1. хлопчык з фэсту:
гэтая істота дужа небяспечная для кіроўцаў. трапляецца на дарогах і магістралях, ?то ідуць праз лясы. выглядае як малады хлопец з заплечнікам - амаль як звычайны турыст, толькі вопратка мабыць боль? пярэстая, “фэстывальная”. а на руцэ - звычайна на правай - яркая стужка, як у наведвальніка канцэрта ці фэсту.
стаіць такі хлопчык на ўзбоччы, […]
amal spantanny kulturna-mastacki prajekt - sapnai/dreams
sound recording / editing / mixing + music: Pavel Niakhayeu (pavel ambiont)
paintings: Hanna Kurashova
thanks to Alex Omeljanchuk for his help with collecting these stories, interpreting to & from lithuanian.
* - this version is from set played at Satta club, Vilnius on 25.12.2009.
Ёсць у Вільні, на паўночным беразе соннага Нярыса, статуя - жанчына, �?то выпускае ў неба пту�?ак.
“Як завецца гэтая скульптурная кампазіцыя?” - спытае які-небудзь турыст. “Пер�?ыя ластаўкі” - адкажа яму хтосьці з мясцовых, чамусьці схаваў�?ы пры гэтым сумны позірк. І ніхто не скажа ін�?аземцу, �?то гэта сама Вясна, і �?то яна можа падарыць сапраўдны цуд… […]
(казка для студэнтак пятага курса)
***
Вучылася адна дзяўчынка ва ўнівэрсітэце — на эканамістку. На пятым курсе, як гэта звычайна бывае, было ў іх размеркаванне. І размеркавалі дзяўчынку на адно прадпрыемства — не малое і не вялікае, не беднае і не багатае — звычайнае такое дзяржаўнае прадпрыемства.
— Tak… na čym my spynilisia ŭ minuły raz? — spytałasia ŭ šaścikłaśnikaŭ Volha Mikałajeŭna. Dzieci nia duža lubili jaje nudny pradmiet —”Čałaviek, Pryroda, Zhraja”, ale pavodzili siabie surjozna, bo maładaja strohaja nastaŭnica łajdakoŭ nie pieranosiła.
— My skončyli 27-my paragraf Kanstytucyi, spadarynia nastaŭnica! — adkazała šeravokaja vydatnica Hannačka, dačka deputata Viaskovaj Rady.
— Dziakuj, Vostraje Vuška! Nastupny paragraf zusim maleńki. Zapisvajcie: “Paragraf 28. Vybar pachavalnaha abradu.” Zapisali? Pajechali dalej:
De te fabula narratur
Жыў-быў адзін змей. І жыў-быў адзін ястраб. Змей вельмі зайздросціў ястрабу, які лятаў высока ў небе. Зайздросціў уменню лятаць, лёгкасці, хуткасці і натуральнасці палёту. Вышыні. Вольнасці.
Зайздрасць пераўтварылася ў злосць, жаданне знішчыць таго, хто ўяўляўся змею сапраўдным уладаром прасторы. Бяссільная злосць пераўтварылася ў атруту. Замест таго каб ахоўваць жыта ад шкодных […]
А яшчэ ў нас ёсць адно возера
У суседняй вёсцы — за лазняю.
Не прыроднае — калгас выкапаў
Там дзе гай шумеў партызанскі.
Кажуць, там баі былі страшныя,
Што ўвесь гай быў разрыты акопамі,
Што загінула там шмат хлопчыкаў —
І фашыстаў, і партызанаў.
Кажуць, ёсць на самым дне возера
Таямнічая дзірка-яміна —
Тонкай плёнкай вады мёртвай
Бы люстэркам яна накрытая.
І туды не цячэ вада з […]
Ёсць у раёне ў нас адно возера
Невялічкае, непрыкметнае.
Называюць яго людзі — Рыбнае,
Бо ў ім вельмі многа карасікаў.
Залятаюць на яго кожнай восенню
На шляху сваім ў краі паўднёвыя
Птушкі-лебедзі белакрылыя
Са сваімі малымі дзеткамі.
Залятаюць — ды прыпыняюцца,
Бо на возеры дужа хораша:
Зіхаціць вада ў промнях сонечных,
Кормяць хлебцам дзеткі-чарнобыльцы.
Адляцелі ўжо даўно ўсе пярнатыя
У далёкі край, дзе няма снягоў.
А лябёдушкі — ўсё […]