#1. хлопчык з фэсту:
гэтая істота дужа небяспечная для кіроўцаў. трапляецца на дарогах і магістралях, �?то ідуць праз лясы. выглядае як малады хлопец з заплечнікам - амаль як звычайны турыст, толькі вопратка мабыць боль�? пярэстая, “фэстывальная”. а на руцэ - звычайна на правай - яркая стужка, як у наведвальніка канцэрта ці фэсту.
стаіць такі хлопчык на ўзбоччы, […]

amal spantanny kulturna-mastacki prajekt - sapnai/dreams

sound recording / editing / mixing + music: Pavel Niakhayeu (pavel ambiont)
paintings: Hanna Kurashova
thanks to Alex Omeljanchuk for his help with collecting these stories, interpreting to & from lithuanian.

* - this version is from set played at Satta club, Vilnius on 25.12.2009.

гукі музыкі на самой справе статычныя - адносна нас. знікаюць-растаюць не яны - мы.
не музыка разгортваецца ў часе, а мы разгортваемся, праплываем паўз яе, кружымся па спіралі вакол нерухомага цэнтру, якім ёсць яна.
менавіта таму хочам зноў і зноў слухаць любімую музыку, “вяртацца да яе” - бо так мы спрабуем апынуцца там, дзе мы […]

Ёсць у Вільні, на паўночным беразе соннага Нярыса, статуя - жанчына, �?то выпускае ў неба пту�?ак.

“Як завецца гэтая скульптурная кампазіцыя?” - спытае які-небудзь турыст. “Пер�?ыя ластаўкі” - адкажа яму хтосьці з мясцовых, чамусьці схаваў�?ы пры гэтым сумны позірк. І ніхто не скажа ін�?аземцу, �?то гэта сама Вясна, і �?то яна можа падарыць сапраўдны цуд… […]

(inspired by a recent techno / psy-trance party.)
“Participants of a rhythmic ritual can be seen as a set of signs - “human-hieroglyphs” - on a sheet of “paper” - the dancefloor. Each of them bears complex meanings and has inner sense/emotion dynamics during the course of ritual/party - but still they can be reduced to […]

my z taboj zhryźli ŭsie sucharyki-słovy.
u pustym pakiecie — kroški šmatkropjaŭ,
pałamanyja kličniki. koski. pytalniki.

ja tvaje słovy
raźbiaru na litary.
składu — što chaču

осенью бабочки
откладывают свои крылья
в долгий пластмассовый ящик,
превращаются в оранжевых гусениц -
мягких как зубная паста.
они, тесно обняв�?ись, сворачиваются
двойной днк-спиралью -
и ждут пока выпадут листья -
чтоб завернуться в �?ур�?ащий
тёплый “Cocoon” Bjоrk

За ракой, у лесе — паміж полем, дзе быў хутар бабулінага дзеда і дзіцячым прыютам, які спалілі немцы — ёсць адно дрэва дзіўнай пароды. Альха — не альха, асіна — не асіна, бяроза — не бяроза, ляшчына — не ляшчына.

Яно выконвае прыкладна такую ж функцыю, як слупы, на якія лепяць абвесткі “прадаю-купляю-�?укаю”. Толькі абвесткі на гэтым дрэве — не для людзей.

Калі нехта мае нейкае моцнае жаданне, вялікую мару — і не можа іх здзейсніць сам, то звяртаецца па дапамогу да гэтага дрэва. Калі хто мае вялікае гора, якога хоча пазбавіцца, ці забыцца — таксама ідзе да яго.

my —
žyćcia-małaka kropli
ŭ kubku
z čornaju kavaju śmierci…

(казка для студэнтак пятага курса)

***

Вучылася адна дзяўчынка ва ўнівэрсітэце — на эканамістку. На пятым курсе, як гэта звычайна бывае, было ў іх размеркаванне. І размеркавалі дзяўчынку на адно прадпрыемства — не малое і не вялікае, не беднае і не багатае — звычайнае такое дзяржаўнае прадпрыемства.

— Tak… na čym my spynilisia ŭ minuły raz? — spytałasia ŭ šaścikłaśnikaŭ Volha Mikałajeŭna. Dzieci nia duža lubili jaje nudny pradmiet —”Čałaviek, Pryroda, Zhraja”, ale pavodzili siabie surjozna, bo maładaja strohaja nastaŭnica łajdakoŭ nie pieranosiła.

— My skončyli 27-my paragraf Kanstytucyi, spadarynia nastaŭnica! — adkazała šeravokaja vydatnica Hannačka, dačka deputata Viaskovaj Rady.

— Dziakuj, Vostraje Vuška! Nastupny paragraf zusim maleńki. Zapisvajcie: “Paragraf 28. Vybar pachavalnaha abradu.” Zapisali? Pajechali dalej:

Хто знойдзе такую кветку — набудзе чароўныя здольнасці. Семкі такога сланечніка маюць вялікую сілу і здатныя для розных магічных дзеянняў. Сырыя — дапамогуць ад любой хваробы, смажаныя — перанясуць у ін�?ы свет. Калі нацерці цела алеям з чорнага сланечніка — стане�? нябачным, магутным і зможа�? імгненна патрапіць куды заўгодна.

У сям’і аднаго ліквідатара
нарадзілася дзяўчынка Алеся —
прыгажуня белавалосая.
Толькі вочкі як гудрон чорныя.

Ды ня простая тая дзяўчыначка -
у арганізме ў яе мутацыі,
бо удзельнічаў яе татачка
у Чарнобыльскай ліквідацыі.

De te fabula narratur

Жыў-быў адзін змей. І жыў-быў адзін ястраб. Змей вельмі зайздросціў ястрабу, які лятаў высока ў небе. Зайздросціў уменню лятаць, лёгкасці, хуткасці і натуральнасці палёту. Вышыні. Вольнасці.
Зайздрасць пераўтварылася ў злосць, жаданне знішчыць таго, хто ўяўляўся змею сапраўдным уладаром прасторы. Бяссільная злосць пераўтварылася ў атруту. Замест таго каб ахоўваць жыта ад шкодных […]